نویسنده: حامد پیمانی
گزارش های ضد و نقیضی از شمال نشان دهنده آنست که مجموعه های بزرگ افراد تحت نام کوچی ها، مهاجرین و مسافرین از جنوب به شمال در حرکت اند و تعدادی هم توسط خودرو ها انتقال داده میشوند و بعد از جاگزینی شان در مناطق مختلف استان های شمالی، برایشان سلاح و مهمات جنگی از سوی منابع نامعلوم به اشکال مختلف توزیع میگردد.
رویایی و مبارزه شدید میان مخالفان دولت و نیرو های امنیتی افغان خوبتر میتواند این موضوع را آشکار کند که جنگجویان چرا نسبت به گذشته قوی شده اند و در نبرد شان با نیرو های امنیتی افغان گاهی ظفر میآبند، و نفوس شان در کشور به خصوص در شمال نسبت به گذشته بیشتر گردیده است و حتی این هم مشخص شده که در میان جنگجویان شورشی افراد خارجی که بیشترینه شان پاکستانی اند وجود دارند.
داعش، طالبان و دیگر گروه های هراس افگن با استفاده از هویت و آدرس اقوام «کوچی» نفوذ شان را در استان های شمالی کشور سرعت بخشیده و کوچی ها را گزینه ی خوبی برای انتقال و جابجایی خود در دشت ها و کوه های امن شمال و ایجاد مراکز تجمع برای پلان گذاری عملیات ها علیه دولت، انتخاب نموده اند. تا جایی که توانسته اند بزرگان کوچی هایِ بعضی مناطق را با دادن پول از خود ساخته و از میان آنها سرباز برای جنگ علیه دولت بگمارند.
جابجایی کوچی ها در استان های شمالی از یکسال بدینسو آغاز شده و اخیران به شدت جریان دارد، منابع مختلف قدرت در تلاش اند تا افرادی را تحت نام کوچی ها در مناطق کلیدی شمال جابجا کنند، و از این طریق جنگ افغانستان را با روشن کردن آتش نبرد در شمال سرتاسری ساخته و منافع خود را در هرج و مرجِ تمام کشوری تامین نمایند. در حالیکه استان های شمال در گذشته های تاریخی به نسبت زیادی از مناطق جنوبی کشور امن تر بوده اند. در عده یی از مناطق شمال که افراد مسلح تحت نام کوچی در صدد جابجایی اند با مخالفت مردمی روبرو شده و مجال آنرا دریافت نکرده اند تا خود شانرا به مناطق مورد هدف رسانده و آنجا را ناامن بسازند؛ بگونه مثال در استان «پروان» از یک سال به این طرف کوشش هایی از سوی مردم و مقام های دولتی صورت میگیرد که مانع جابجایی کوچیان در این استان شوند و این مخالفت هنوز جریان دارد. اما در بعضی استان های دیگر بنا بر ضعف مدیریتی و یا همکاری مسولان حکومتی با مخالفین، افراد مسلح تحت نام «کوچی ها» جا گرفته و از آنجا فعالیت های هراس افگنانه شانرا آغاز کرده اند.
چندی قبل طالبان بر چند شهرستان کندز با تعداد زیادی از جنگجویان مسلح که تعداد شان بیشتر از 2000 تن تخمین شده حمله ور شدند و حتی در چند روزی کنترول شهرستان «گورتیپه» را نزد خود داشتند اما با سعی و تلاش نیرو های امنیتی افغان به عقب زده شدند اما آنچه جای سوال دارد اینست که 2000 شورشی طالب در نبرد نخست وردوج بدخشان، بیش از 2500 شورشی در نبرد دوم بدخشان، بیش از 1500 تن در فاریاب، در حدود 1500 تن در فراه، و همینگونه نفوذ طالبان در بغلان چگونه به یکبارگی به این ارقام بلند رفت؟! و نیز آنچه از گزارش ها بدست آمده است نشان دهنده این است که شورشیان بر علاوه از جنگ افزار های سبک از سلاح ها و جنگ افزار های ثقیله نیز در نبرد های شان با نیرو های امنیتی استفاده میکنند که تا حدی نبرد را برای نیرو های امنیتی افغان دشوار ساخته است. پس این همه جنگ افزار ها چگونه و از کجا به شورشیان اکمال گردیده است؟!
معلوم دار است تا اینه همکاری و همآهنگی برای انتقال این همه تجهیزات و نیرو های انسانی برای طالبان وجود نداشته باشد آنان نمیتوانند به آسانی در شمال نفوذ پیدا کنند مگر اینکه مقام های با صلاحیتی از دولت افغانستان با مخالفان دست داشته و زمینه این همه را مساعد بسازند.
این تنها ادعای من نیست که گویا دست هایی در داخل حکومت افغانستان با طالبان و دیگر گروه های شورشی همکاری دارند و زمینه رشد آنها را در شمال مساعد میسازند بل مقام های مرتبت حکومت افغانستان به این موضوع اشاره کرده اند.
نور الحق علومی وزیر امور داخله نیز در سفرش به کندز پس از هجوم مسلحانه طالبان گفته بود که جنوب را دشمنان ما ناامن ساخته اند و شمال را دوستان ما.
حدود 3 هفته پیش عبدالکریم متین استاندار پکتیا در مصاحبه یی گفته بود که شورای امنیت به خانواده های گروه داعش در برمل پکتیا 200 هزار دالر کمک کرده است و نیز خودرو های ضد گلوله بدون هیچ بازرسی از پاکستان به افغانستان میآیند که احتمال انتقال دادن جنگجویان توسط آنان وجود دارد. اما شورای امنیت حکومت افغانستان گفته های اقای متین را بی بنیاد خوانده و آنرا رد کرده است.
عبدالرب رسول سیاف یک تن از رهبران جهادی نیز چندین بار از حضور جاسوسان خارجی در سیستم حکومت حرف زده است اما تا اکنون علنی مشخص نگردیده که این جاسوسان کی ها کند و برای کدام استخبارات کار میکنند تا جلوی ویرانی و کشت و خون مردم افغانستان توسط آنان گرفته شود.
هجوم گروهی طالبان بر استان های شمالی از جمله بدخشان، کندز، فاریاب و بغلان بیانگر قوت یافتن بیشتر شان در این استان هاست که در یک دهه ی اخیر مخالفان در شمال تا این حد نفوذ نکرده بودند که بتوانند بر پاسگاه های بزرگ نیرو های امنیتی هجوم بیآورند و سربازان اش را قتل عام کنند و تجهیزات آنان را نیز با خود ببرند؛ اما در چند ماه اخیر ما شاهد همچو رویداد هایی در شمال کشور بوده ایم. طالبان دوبار بر شهرستان وردوج بدخشان حمله ورد شدند، سربازان را گردن بریدند و در پاسگاه های نیرو های امنیتی عَلَم خود را بر افراشتند، همینگونه در کندز، فاریاب، فراه، سرپل حملات تهاجمی شانرا افزایش داده اند.
باید سرآن حکومت افغانستان انتقال و جابجایی افراد مسلح تحت نام کوچی ها را در شمال جدی گرفته و این روند را بررسی کرده و نگذارد پاکستانی ها با استفاده از آدرس و نیروی انسانی کوچی های افغانستان؛ طالبان و شورشیان دیگر را در صفحات شمال جابجا کنند و باعث کشت و خون مردم ما در هر گوشه یی از این سرزمین شوند.
اگر روند انتقال و جابجایی افرادی با سوء استفاده از آدرس «کوچی ها» که از جنوب و دیگر جهت ها به شمال در حرکت اند گرفته نشود، ما شاهد فاجعه بزرگ در کشور خواهیم بود که آنزمان مدیریت آن امری خواهد بود دشوار و غیر قابل پیش بینی.
کلید واژه ها:
نفوذ_کوچی_ها_در_شمال
کوچی های افغانستان
انتقال جنگ به شمال
شورشیان پاکستانی در شمال
عبدالکریم متین
سیاف
کوچی ها در پروان
افزایش طالبان در شمال کشور
داعش در صفحات شمال
کوچی ها در شمال
نورالحق علومی
وردوج بدخشان
گورتیپه کندز
هر کجا سخنی از دودستگی، تروریست، تفرقه، قبیله گرایی و نژاد پرستی هست، دستی از امریکا و اسرائیل چنایت کار در میان هست.
بسیار یک خبر غیرمنتطقی و احمقانه است. من خودم در ولایت جوزجان تولد شدم و شاهد بودوباش کوچیها در زمانهای قبل از طالبان بودم. کوچیها از قبل در تمام ولایات افغانستان نظر به اقلیم بودوباش اختیار میکردند و منحیث یک افغان این حق ایشان است که در هر ولایت افغانستان که بخواهند زندگی نمایند.
در بارۀ سخن علومی باید گفت: هدف علومی از دوستان، گروههای مسلح غیرمسئولیست که در ولایت کندز فعالیت دارند و همیشه بین خود زدوخورد میکنند. این گروه هاست که امنیت کندوز را برهم زدند و از هر نوع ظلم، چور و چپاول دریغ نورزیدند.