انتخابات ریاست جمهوری سال 1393 به حدی جنجال برانگیز شده که در بیشتر از 6 ماه از روز انتخابات دور نخست میگذرد، اما هنوز هم مردم انتظار نتیجه انتخابات را می کشند و همچنان این وضعیت کشور را در یک مرحله نازک سیاسی و امنیتی قرار داده است.
اتهامات گسترده تقلب و پیشنهاد حکومت ائتلافی از طرف رهبران سیاسی منفعت طلب و محافظه کار که به دموکراسی باور ندارند و رنگ خون را نسبت به رنگ انگشت ترجیح می دهند، در جریان مبارزات انتخاباتی بحران را در افغانستان عمیق تر ساخت.
فرخنده زهرا نادری فعال سیاسی و عضو پارلمان افغانستان از این عملکرد یعنی استفاده از اتهامات تقلب به حیث وسیله ای فشار بالای نهاد های انتخاباتی، شدیدأ انتقاد می کند.
خانم نادری در جریان سخنرانی اش در نشست که از طرف انستیتیوت خدمات متحده سلطنتی برای صلح و امنیت (Royal United Service Institute ( در حاشیه کنفرانس ناتو برگزار گردیده بود، چنین گفت: ” میلیون ها تن در افغانستان با وجود تهدید های مختلف در پای صندوق های رای شتافتند و رای دادند تا در افغانستان شاهد یک تحول مثبت باشند، اما نزدیک است تعهد مردم افغانستان قربانی مصلحت ها شود.”
در این نشست اراکین بلند رتبه از کشور های مختلف به شمول وزیر دفاع بریتانیا آقای میشل فالون، رئیس ستاد ارتش بریتانیا جنرال سر نیکولاس هاتون، معاون سرقوماندانی اعلی اروپا جنرال سر ادرین براد شاو، وزیر خارجه رومانیا تیتس کورلاتین و دیگر اعضای برجسته پارلمان انگلستان، نیز سخنرانی کردند.
خانم نادری افزودند: “قبل از برگزاری انتخابات ما در جاهای مختلف مصروف تبلیغ و کمپاین بودیم تا مردم و سیاستمداران را تشویق نماییم که در برگزاری انتخابات سهم بیگیرند و خواست ما این بود تا در افغانستان انتخابات برگزار گردد، زیرا هم در داخل افغانستان و هم در خارج افغانستان مردم به این باورد بودند که در افغانستان انتخابات برگزا ر نمی گردد و قدرت به صورت صلح آمیز انتقال نمی یابد و گمان اغلب به این بود که سیاستمداران قدرت را بین خویش تقسیم خواهند کرد. زیرا همیشه جنبه منفی انتخابات انعکاس داده می شد و گفته می شد که افغانستان در یک حالت خطرناک امنیتی قراردارد و برگزاری انتخابات به اثر تهدیدات امنیتی ناممکن است و این یک تهدید بزرگ فرا راه تمام ملت افغانستان بود. “
نادری همچنان گفت که سال 2014 برای مردم افغانستان نقطه پایان و تاریک جلوه داده شده بود، مردم افغانستان در لابلای این تاریکی باید بین زنده ماندن و از بین رفتن راه خویش را انتخاب می کردند و تصمیم می گرفتند.
خانم نادری تصریح کرد: “وقتی شما سه دهه جنگ را سپری کرده باشید، شما این توانایی را پیدا میکنید که در مواقع حاد تصمیم عاقلانه اتخاذ کنید، و به همین ترتیب مردم افغانستان در روز انتخابات با نادیده گرفتن تمام تهدیدات و به قیمت جان خویش به طور گسترده به پای صندوق های رای رفتند و رای خویش را استعمال نمودند و این تصمیم عاقلانه مردم افغانستان نه تنها برای مردم افغانستان حیرت آور بود بلکه جهانیان را نیز به حیرت انداخت.”
نادری علاوه کرد: “اما با تاسف فراوان این عملکرد و اقدام زیبای مردم افغانستان به زودی از طرف سیاستمداران افغانستان به باد فراموشی سپرده شد.”
خانم نادری افزود: ” باالاخره زمانی رسید که مردم افغانستان ثمره ای تصمیم عاقلانه شان را بدست می آوردند، یعنی زمان برد و باخت فرا رسیده که طبق تصمیم مردم افغانستان برنده و بازنده انتخابات معلوم شود، اما این تصویر به صورت کلی به گونۀ دیگر نشان داده شد و برای وارونه ساختن نتیجه انتخابات از پدیده تقلب استفاده گردید.”
وی پرسید: “چرا پدیده ای تقلب همه چیز را در افغانستان تحت شعاع قرار داد؟، در کشوریکه همیشه انتقال قدرت به وسیله رنگ خون صورت گرفته باشد، نه به وسیله رنگ انگشت؛ در چنین کشور ادعا می شود که همه به حد کمال رسیده اند و در صورت بروز هرنوع بی نظمی نتیجه غیر قابل قبول است.”
“خانم نادری تاکید کرد: “وقتی ما در مورد تقلب در کشور مانند افغانستان صحبت می کنیم و رهبران این کشور مسئولیت دارند تا در مقابل فساد مبارزه نمایند و نهاد ها را به حد قوی و مستحکم بسازند که آنها بتوانند مراجع خوب و قابل اعتبار تصفیه حساب برای موضوع قدرت نه تنها برای این دو کاندید بلکه برای افغانستان باشند. وقتی ما در مورد نهاد ها و دموکراسی حرف می زنیم منظور ما از یک موضوع زمان و حکومت مشخص نیست بلکه منظور ما آینده کشور است. پس کمیسیون مستقل انتخابات تعیین کننده وضعیت آینده دو کاندید و چگونگی شکست و پیروزی آنها نیست، بلکه این کمیسیون آینده تمام افغانستان را تعیین می کند. در صورتیکه تقلب صورت گرفته بود باید مبارزه علیه تقلب صورت می گرفت و موضوع باید توسط تفتیش حل می شد، در حالیکه چنین نشد و در عوض نهاد ها به اسارت گرفته شد، زیرا تفاوت تعداد رای ها بسیار زیاد به هزارها بلکه صدها هزار رای می رسید و و در چنین وضعیت ناممکن بود که، نتیجه را تغییر دهد و بازنده را برنده و برنده را بازنده سازد.”
به گفته ای خانم نادری در افغانستان از دموکراسی سؤ استفاده شده و جنگ در مقابل نهاد ها صورت گرفته است تا بدین ترتیب پدیده انتخابات برای همیشه نابود شود.
نادی افزود: ” تقلب نباید منحیث یک وسیله استفاده شود تا نهاد ها برای همیشه نابود گردند، بلکه با تقلب باید به نحوی مبارزه صورت گیرد که اولویت ها تشخیص گردد و رهنمود های موثر بدست آید که چی‌گونه می توانیم یک انتخابات سالم داشته باشیم و کدام کارها باید صورت گیرد تا دموکراسی در افغانستان نهادینه شود.”
خانم نادری از مداخلات به موقع جامعه بین المللی ستایش نمود و بخصوص از تلاش های جان کری وزیر خارجه ایالات متحده امریکا برای ساختن یک چارچوب راه حل بن بست انتخابات، قدردانی کرد؛ اما تصریح نمود که رهبران افغان باید این توانایی را داشته باشند که مسایل را خود شان حل نمایند و برای آینده بهتر کشور کار کنند.”
خانم نادری در مورد تفتیش صد فیصد آرا گفت: “تفتیش صد فیصد آرا بخاطر صورت می گیرد که تمام ابهامات در مورد آرا را از بین ببرد و شفافیت انتخابات را تضمین کند، اما جامعه بین المللی باید میان پروسه سیاسی و پروسه تخنیکی تفاوت قایل شوند.”
نادری علاوه کرد: “جامعه بین المللی در پروسه تخنیکی (تفتیش آرا) باید سهم بگیرند و در پروسه سیاسی باید تنها افغان ها دخیل باشند تا رهبران بیاموزند که در مورد آینده ملت مسئولیت دارند.”
به باور خانم نادری، اگر پروسه سیاسی منحیث یک وسیله و بهانه برای رسیدن به قدرت استفاده شود، دموکراسی و انتخابات زیر سوال خواهد رفت.
“رهبران افغانستان بیاموزند که در قبال ملت مسئولیت بگیرند، نه اینکه از پروسه سیاسی به حیث وسیله فشار و قبولاندن خواست های خویش استفاده نمایند و بگویند در صورتیکه خواست های شان برآورده شود اجازه می دهند پروسه تفتیش آدامه یابد و در صورتیکه خواست های شان برآورده نشوند پروسه تفتیش آرا را توقف می دهند.”
خانم نادری در اخیر این پرسش را مطرح کرد که اگر قرار بر این باشد که افراد قدرتمند افغانستان را بین خود تقسیم کنند، پس اشتراک مردم افغانستان در انتخابات و رای آنها به چی معنا خواهد بود؟
